Το αρχικό ή πηγαίο πρόγραμμα είναι αυτό που γράφουμε χρησιμοποιώντας μια γλώσσα προγραμματισμού (π.χ. Python). Το αντικείμενο πρόγραμμα είναι το αρχικό όταν μετατραπεί σε γλώσσα μηχανής από τον μεταγλωττιστή. Όμως ένα πρόγραμμα μπορεί να κάνει χρήση κάποιας έτοιμης συνάρτησης. Στην ΓΛΩΣΣΑ έχουμε οκτώ τέτοιες συναρτήσεις (ΗΜ, ΣΥΝ, ΛΟΓ κλπ). Κάθε συνάρτηση είναι ένα πρόγραμμα που κάποιοι άλλοι προγραμματιστές έχουν φτιάξει για εμάς. Δουλειά του συνδέτη-φορτωτή είναι να βρει τις συναρτήσεις (σε γλώσσα μηχανής) που χρησιμοποιεί το πρόγραμμα μας και να τις ενσωματώσει στο αντικείμενο πρόγραμμα. Το τελικό πρόγραμμα (εκτελέσιμο πρόγραμμα) είναι και αυτό που μπορεί να διανεμηθεί σε όποιον θέλει να το τρέξει στον υπολογιστή του.    

Εκτός από τις συναρτήσεις που έχει η κάθε γλώσσα προγραμματισμού μπορούμε αν θέλουμε να φτιάξουμε και δικές μας. Στις τελευταίες ενότητες του βιβλίου θα δούμε πως κατασκευάζονται οι συναρτήσεις και ένα άλλο είδος παρόμοιων «μικρών προγραμμάτων» που ονομάζονται διαδικασίες. Οι σύγχρονες γλώσσες προγραμματισμού συνοδεύονται από πληθώρα συναρτήσεων και διαδικασιών γι’ αυτό και είναι χωρισμένες σε ομάδες τις οποίες και ονομάζουμε βιβλιοθήκες.  

Η συγγραφή προγραμμάτων είναι μία επίπονη και χρονοβόρα εργασία γι’ αυτό και όλοι οι προγραμματιστές σήμερα χρησιμοποιούν κατάλληλους επεξεργαστές κειμένου (συντάκτες) που διευκολύνουν κατά πολύ την δακτυλογράφηση. Ας υποθέσουμε ότι σε ένα πρόγραμμα έχουμε μία μεταβλητή με όνομα η_επίδοση_του_αθλητή την οποία και έχουμε ξαναγράψει. Δουλειά του συντάκτη είναι μόλις ξεκινήσουμε να γράφουμε την μεταβλητή να την συμπληρώσει αυτόματα για εμάς.